تاثیر Thread فیکسچر بر پایداری اولیه ایمپلنت
نویسندگان: Ju-Hee Park, Yiung-Jun Lim, Myung-Joo Kim, Ho-Beom Kwon
هدف تحقیق
پایداری اولیه ایمپلنت وابستگی بالایی به سطح تماس ایمپلنت با استخوان دارد. میزان تماس سطحی بین ایمپلنت و استخوان نیز به thread فیکسچر، روش جراحی و کیفیت استخوان وابسته است. هدف از این تحقیق مقایسه میزان پایداری اولیه ایملپنت‌های بدنه taper است.
مواد و روش ها
در این تحقیق، 6 ایملپنت مختلف به طول 10 میلی‌متر استفاده شده است. ایملپنت‌ها همگی در یک نوع استخوان با میزان سختی برابر با توجه به پیشنهاد کارخانه سازنده در استخوان‌ها جایگذاری شدند. ضریب پایداری ایمپلنت با استفاده از osstell mentor و گشتاور برگشتی با استفاده از MGT50 torque gauge اندازه‌گیری شد.
نتایج
در این تحقیق، نتایج زیر به‌دست آمد. در گروه اول که فیکسچرها به دیواره inferior cortical متصل شدند، تفاوت چشم‌گیری بین گشتاور برگشتی و ضریب پایداری 6 ایمپلنت مشاهده نشد. در گروه دوم برخلاف گروه اول که فیکسچرها به دیواره inferior cortical متصل نشدند، تفاوت بسیاری بین گشتاور برگشتی و ضریب پایداری اولیه 6 ایمپلنت مشاهده شد. بدون توجه به اینکه فیکسچرها به دیواره inferior cortical متصل شدند یا خیر، روش جراحی under-drilling باعث افزایش گشتاور برگشتی و ضریب پایداری اولیه ایمپلنت شده است.
نتیجه گیری
این تحقیق نشان داد که فیکسچرهای taper بدون توجه به اینکه فیکسچرها به دیواره inferior cortical متصل شدند یا خیر، روش جراحی under-drilling باعث افزایش گشتاور برگشتی و ضریب پایداری اولیه ایمپلنت شده است که علت آن را می‌توان در طراحی بدنه taper ایمپلنت‌ها جستجو کرد. طراحی بدنه taper ایمپلنت‌های کمپانی Osstem
شکل1: ستون اول: Osstem GS III –ساخت کره. ستون دوم: osseotite- ساخت امریکا. ستون سوم: ایمپلنت Noble Biocare. ستون چهارم: ایمپلنت Neoplant-ساخت کره جنوبی. ستون پنجم: US III کمپانی آستم –ساخت کره جنوبی. ستون ششم: ایمپلنت Hexplant – ساخت کره جنوبی.
شکل2: ستون اول: نمایی از 6 ایمپلنت جایگذاری شده گروه اول. ستون دوم: نمایی از 6 ایمپلنت جایگذاری شده گروه دوم.